Społeczeństwo się zmienia. Starzejemy się, żyjemy dłużej, rodzi się coraz mniej dzieci. Według badania przeprowadzonego przez EUROSTAT, jedna piąta populacji Europy w 2017 roku miała ponad 65 lat, a tendencja do starzenia się społeczeństwa nabierze tempa w nadchodzących latach. Ta trwająca ogólnoeuropejska zmiana demograficzna powoduje starzenie się siły roboczej, co stanowi wyzwanie w wielu aspektach społecznych, a także wpływa na sektor edukacyjny.
Nauka i edukacja dają nam szansę na przemyślenie relacji pokoleniowych. Zamiast separacji potrzebujemy solidarności między różnymi pokoleniami, aby walczyć z wykluczeniem społecznym, dyskryminacją ze względu na wiek i niepełnym obrazem osób starszych. Wielokrotnie nie słyszy się i nie mówi się o „zasłużonej emeryturze”, ale o wiele bardziej o „szoku emerytalnym”, który czeka na ludzi po życiu zawodowym. Może objawiać się poczuciem, że nie jest się już potrzebnym, co w najgorszym przypadku może prowadzić do ciężkiej depresji. Oczywiście nie dotyczy to wszystkich osób, które niedawno przeszły na emeryturę, ale ostatni dzień pracy zdecydowanie oznacza początek zupełnie nowej fazy życia. Według American Institute of Stress emerytura zajmuje 10. miejsce na liście 43 najbardziej stresujących wydarzeń w życiu.
Opisany kontekst skłonił konsorcjum projektowe do opracowania tego pomysłu na projekt, ponieważ strategie rozwiązywania tych problemów są wciąż rzadkie. Chociaż podejście IGL nie jest zupełnie nowe, to jak dotąd mocno dominują projekty, w których młodzi ludzie uczą osoby starsze, zwłaszcza w kontekście technologii. Projekt AGE: WISE zapoczątkował zasadniczą zmianę ról w IGL.
